Ensura! = de waterverkoopster
Jawaddedadde, wat is dat hier allemaal
we hebben weer wat voer voor ons verhaal.
Excuses, maar door het drukke weekend is het verhaal wat in retard.
Hopelijk hebben jullie daartegen geen bezwaar.
Voor de verandering kunnen we jullie melden dat niet één huis in de racecourse voorlopig zijn einde vond. De enige leegte is te vinden rond het overgebleven schoolbord van onze eigen crèche. In
plaats van de andere overgebleven crèche ook te slopen, bouwden we de reeds kapot gemaakte omheining weer op. Ironisch gezien deed men dit met het gerecupereerde hout van de nieuwe crèche zaliger.
Men heeft zelfs uitbreidingsplannen. Door het neerleggen van de nieuwe crèche is het aantal kinderen in de oude crèche logischerwijs toegenomen. Bij gevolg is men op zoek naar een goedkope tent in
de aanbieding. Waarschijnlijk zal de oude crèche nog een tijdje blijven bestaan, misschien nog enkele weken, maanden, jaren... wie zal het zeggen.
Dat je in Ghana heel wat flexibiliteit aan de dag moet leggen is ons reeds bekend. Maar we planden nu eenmaal de komende weken mee te stappen met de streetworkers in het straatkinderenproject en
daarvan wilden we nu niet meer afwijken, hoewel we nu en dan nog wel eens ons kopke binnenstaken in de oude crèche. Het nieuwe project leek ons heel interessant te zijn en dat was het zeker. Zo
leerden we een waterverkoopster kennen van 12 jaar oud. Ensura, ensura, ensura!!! De schaal met een tiental frisse waterzakjes balanceert ze heel behendig op haar hoofd terwijl ze roepend haar
water aan de man probeert te brengen. Op die manier zigzagt ze de ganse dag tussen de stinkende auto's in het drukke verkeer van Kumasi. Ergens in een achterbuurt rond een oude spoorwegberm
ontmoetten we dit jonge meisje. Ze was even aan het uitrusten van het zware werk. De streetworkers knoopten een gesprek met haar aan in het Twi, hun lokale taal. Daaruit konden we afleiden dat dit
meisje samen met haar zussen werkten voor een ‘moeder'. Wat later bleek dit niet hun biologische moeder te zijn. De biologische kinderen van deze vrouw gaan echter wel naar school. Haar zogezegde
kinderen moeten voor haar geld in het laatje brengen. Deze triestige situatie konden we niet laten voorbij gaan. Samen met het meisje gingen we op zoek naar ‘moeder-de-uitbuitster'. We vonden haar
bij de kapper. Maar ze had het te druk om met ons babbelen. De streetworkers maakten er korte metten mee. De volgende dag brachten we ze een bezoekje bij hun thuis samen met de arm der wet. Plots
had ze wel tijd voor ons. Tijdens het gesprek probeerden we de moeder, en na een tijdje haar ganse aanhang, te overtuigen om de kinderen naar school te sturen. Uiteindelijk vroegen we de mening van
de kinderen zelf, maar die durfden zich niet uit te drukken in het bijzijn van hun ‘moeder' en haar ondertussen nog groter geworden bende. We konden hen voorlopig nog niet overtuigen dat de
kinderen op school horen te zijn. We nodigden enkel de meisjes uit naar het kantoor op maandag, maar ze kwamen gisteren niet opdagen. Waarschijnlijk zal deze zaak voor het gerecht verschijnen en
zal de vrouw verplicht worden de kinderen naar school te laten gaan. Hetzelfde gebeurde met een jongen van 10. Nu gaat hij naar school zoals elk kind van 10 hoort te doen. Een ander verhaal gaat
over een Nigeriaans meisje van 17. Ze werd naar Ghana gehaald om in de prostitutie te werken. De politie is momenteel bezig de bende op te rollen. Zo'n verhalen vind je helaas in de straten van
Kumasi te vaak terug.
Gelukkig was het vorige week niet allemaal kommer en kwel. We zweetten ons te pletter onder de stralende middagzon tijdens een voetbaltraining. Twee Duitse vrienden richtten hun eigen voetbalteam op met kinderen uit hun weeshuis. We gingen ze even helpen bij het maken van een selectie voor de volgende match.
Dit weekend beleefden we dan het weekend van onze dromen. We vertrokken voor twee dagen naar Nkoranza. In dit rustige dorpje bevindt zich het Hand-in-Hand project. Dit is een klein afgezonderd dorpje voor mensen met een mentale of fysieke handicap. Men leeft er per twee of per drie in een mooi klein huisje met telkens een care-giver, een begeleider, die bij hen inwoont. Overdag doen ze tal van activiteiten: weven, armbandjes maken, voetballen, muziek maken, zwemmen in hun eigen zwembad... Prachtig om te zien hoe men met deze mensen omgaat. Een aantal huisjes worden voorbehouden voor bezoekers zoals wij. Het is heel normaal dat bezoekers nu en dan een van de activiteiten bijwonen. Zo leerden we twee megasympathieke vrijwilligers kennen die ons 's avonds meenamen naar het ‘bruisende' dorpsleven.
Op zaterdag bezochten we dan het apenpark en de watervallen. In het park zijn de apen heilig en worden dan ook zo behandeld. Heel leuk om tussen onze soortgenoten even de aap uit te hangen. Het bezoek aan de watervallen was dan weer heel verfrissend. Van deze prachtige, tropische natuur waren de watervallen toch wel de kers op de taart.
Zo zijn we ondertussen al gekomen aan onze laatste week in Kumasi, snif snif. We kijken al reikhalzend uit naar onze nieuwe verblijfplaats in Tamale en vooral naar de komst van onze knappe deerne Nele. We zijn vol verwachting.
Tot blogs (en Nele, tot over een paar dagen)
Vele groetjes Wannes en Tom
x
Reacties
Reacties
Blij om te lezen dat er ook wat positief nieuws uit de Ghanese maatschappij te melden valt. Maar let toch maar wat op met dat 'bruisende' dorpsleven (grapje). Die watervallen moeten prachtig zijn, en wat die apen betreft, we hebben er in België een hele hoop lopen. Wetstraat 14.
Veel succes in je nieuwe 'home' Tamale! Ook daar zul je ongetwijfeld waardevol werk kunnen doen.
Toi toi
Ludwig
Ahoi allen daar!
Hierbij willen we even de aandacht en de dankbaarheid van alle volgers in de bloemen zetten! Nog eens nen dikke merci van beide voor alle reacties> Vooral willen we een ode brengen aan onze trouwste volger: Den Ludwig! :)
Wie doet beter?!
Vele warme groeten,
de Ghanaboys!
In lengte van berichten ben ik voorlopig de te kloppen man :) 't is graag gedaan boys ! Doe zo verder daar !
Gr GIJS
Hoi Mannen,
Wat weer een tegenstelligen, maar wel ontzettend leuk om ook dit werk als streetworker mee te maken. Als ik dan jullie verhalen lees en ook nog merk dat jullie nog met Mario en Johannes hebben gesproken en een deel van "onze jongens" dan wil ik echt weer terug. Leuk dat jullie in Hand in Hand zijn geweest. Ik probeer hier in Nederland geld bij elkaar te sprokkelen voor dat project. Hele goede reis gewenst naar Tamale en succes daar.
lieve groeten van een alweer aardig ingeburgerd nederlands meisje.
Daar heb je een punt, Gijs!
Bij deze onze excuses! :)
Gr the boys!
Hé kerels, dat punt had ik zaterdag best kunnen gebruiken :)De laatste in de stand, Pallieters uit Izegem, kwam op bezoek, met een op verschillende plaatsen verjongde kern…Bij ons Tim er niet bij (op weekend), en ook Wim nog niet hersteld van blessure…Het werd onvermijdelijk wat schuiven in de ploeg ten opzichte van vorige week. Kevin werd rechts op het middenveld geposteerd, en Jo verscheen aan de aftrap. We waren klaar voor een 6 op 6, alles wat minder was, zou de puike prestatie van vorige week teniet doen…Eenmaal de scheids de wedstrijd op gang had gefloten, werd al tamelijk snel duidelijk dat de ene week de andere niet is… Alles wat vorige week perfect liep, was dit keer in de verste verten niet terug te vinden…uit positie lopen, geen man pakken, slechte passes, te lang twijfelen, te vlug willen inspelen, te lang lopen met de bal, die ene keer teveel kappen…het zat allemaal in 1 wedstrijd…Bovendien viel de afvallende bal of de bal in het algemeen constant tussen de voeten van een geelzwarte speler…Op bepaalde momenten was het “mooi” om zien hoe 5,6 SV-spelers bij balverlies werkelijk de longen uit hun lijf spurtten om hun posities weer in te nemen…een duidelijk bewijs dat de organisatie niet klopte, dat iedereen maar wat door elkaar liep…zelfs tegen de laatste in de stand krijg je het dan moeilijk…Desondanks kwamen we met 1-0 voor. Na een mooie combinatie in de 16, tikte Davy VP Wouter zomaar vrij voor doel, en die had maar in te tikken…Misschien kwam er met die voorsprong wel een kentering in ons spel, in onze mentaliteit…dat hoop je dan als trainer ook…maar we bleven verder knoeien…het ons zelf moeilijk maken…simpele passen van 2m, 5m…zelfs gewoon 2 passes na mekaar…het lukte niet…de tegenstander speelde zowaar wat kansen bij mekaar….en lukte, na knullig verdedigen, de gelijkmaker, 1-1…we konden weer opnieuw beginnen…tot overmaat van ramp verloren we Bram met, wat later, een liesblessure zou blijken…Bert DT kwam hem vervangen…In de rust werd nog gevraagd om weer aan het voetballen te gaan, maar eenmaal op het veld leken die goeie bedoelingen plotsklaps vergeten…Torino kwam voor Jo, Jan moest aan de rust weg, zijn taak werd door Jona overgenomen…de 2de helft was minstens even slecht als de 1ste…we probeerden wel, en kansen kwamen er wel, maar het was altijd net niet…De Pallieters begonnen er zowaar in te geloven, en kwamen zelfs simpel 1-2 voor…Ik stond werkelijk als een zoutzak toe te kijken…lam van de vertoning…en ik kon geen enkele ingreep bedenken die het beter zou maken… De kelk moest tot op de bodem leeg, want in onze jacht naar de gelijkmaker, werd het kort voor tijd nog 1-3…het deed me terugdenken aan een match van vorig seizoen, in Oeselgem…waar we op dergelijke manier de boot ingingen…laten we het op een collectieve off-day houden, en die wedstrijd zo snel mogelijk vergeten…alhoewel ik 2 dagen nadien, nog stevig baal...eens goed trainen en volgende week een nieuwe kans…Misschien dat jullie nieuwe avontuur mij wat kan opbeuren...Gr GIJS
Dag Wannes,hoe gaat het daar met jou?Als ik de foto's bekijk heb je het wel naar je zin.Pieter heeft mij de link doorgestuurd via facebook.Wees voorzichtig en geniet ook maar want het is een levenservaring die je niet zal vergeten.vele groetjes vanuit ijvegem
Hee lieve mannen!!
Hoe is Tamale?? Warm?
Hier gaat alles goed, het leek er van de week zelfs even op dat het voorjaar was aangebroken, helaas regende het gisteren gewoon weer ;)
Hebben jullie je leventje in Kumasi goed af kunnen sluiten?
Ik hoorde via Mario dat de teams het erg goed doen, goed om te horen dat ook jullie daaraan hebben bijgedragen. Hier gaat alles prima! Ik heb sinds van de week een baan :D 4 dagen in de week juf zijn van 25 lieve kleutertjes! Daar ben ik wel echt heel blij mee!
Trouwens wel stoer, dat straatkinderen project in Kumasi. Dat is wel weer even een stukkie heftiger of niet?
Geniet weer van jullie nieuwe avontuur in Tamale, nu met zijn drietjes!
Liefs xx Ivet
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}