Hete Tamale (week van 7/3 - 13/3)
Ja mannekes, wat zijn we rap, nondepatat
hier vloeit alweer een nieuw verhaaltje uit ons gat.
Wat vrij toepasselijk was voor vorige week,
aangezien we door de diarree
hoofdzakelijk onze tijd doorbrachten op de plee.
De titel van het verhaal doet u waarschijnlijk denken aan een zwoel Ghanees vrouwtje. Maar helaas pindakaas, het gaat wel degelijk over onze nieuwe hete verblijfplaats Tamale. Nele werd als eerste genadeloos geveld door het grote cultuur/temperatuurverschil. Ze bracht de eerst dagen vooral door in bed en op de pot, wat nu ook niet onmiddellijk zo boeiend is als eerste Afrikaanse ervaring. Solidaire als we zijn bezochten Wannes en Tom gedurende de week ook nu en dan eens het kleinste kamertje om er een vloeiende boodschap achter te laten. Desalniettemin probeerden we er toch het beste van te maken in onze eerst week in Tamale.
Het grootste verschil tussen België (voor Nele)/ Kumasi (voor Wannes en Tom) en Tamale is duidelijk de hete temperatuur in Tamale. Dat hadden we al vlug ondervonden. Komt daar dan nog eens bij dat we de meeste afstanden met de fiets afleggen. Het zweet stroomt hier dus lustig onze poriën uit. Zolang er genoeg gedronken en gegeten wordt blijven we gezond. Aan dat laatste moest ons Neleke wel nog wat wennen. De maaltijden bestaan hoofdzakelijk uit kip met rijst, kip met rijst en kip met rijst en soms ter afwisseling eens rijst met kip. Ook gekookte en gebakken eieren zijn hier weelderig aanwezig. Gelukkig zijn er in Tamale een paar heel gezellige restaurantjes met overheerlijk Westers eten. Samen met ongeveer 20 andere vrijwilligers van ‘Vrijwillig Wereldwijd’ overvielen we de Tamalese horeca al een paar keer met onze grote eetlust.
Terwijl ons lichaam zich aanpaste aan het nieuwe klimaat bezochten we heel wat verschillende plaatsen in Tamale, met de fiets weliswaar, want vergeleken met Kumasi ligt alles hier op een scheet van elkaar. Het bezoek aan het voetbalstadium van Tamale was wel indrukwekkend. Het gloednieuwe stadium biedt plaats aan 18000 man. Het blijft natuurlijk Ghana. Sommige zitjes in de tribune zijn al goed versleten terwijl onderaan het stadium het hotelcomplex nog een bouwwerf is. Toch wel wat tegenstrijdig zo’n kolossaal gebouw te zien oprijzen in een stad als Tamale. Iets minder spannend was dan weer het bezoek aan de kleermaakster. Maar een verfrissende duik in het Tamalese zwembad bracht ons weer helemaal op de been. Op woensdag brachten we een bezoek aan een traditionele compound in een dorpje even buiten het centrum. Een compound bestaat uit een aantal hutjes die gebouwd zijn rond een gezellige binnenplaats. Op deze binnenplaats wordt gekookt, gegeten, gebabbeld… met andere woorden het hele huishouden vindt er plaats. Aan de vorm van de hutjes en hun plaats ten opzichte van elkaar vind je de hiërarchie terug in het gezin. Tijdens deze interessante uitleg maakten de vrouwen van het gezinshoofd Fufu voor ons klaar. Hét traditionele gerecht van Ghana. Het was te pruimen. Het traditionele gastgezin waarnaar we waarschijnlijk binnen enkele weken zullen verhuizen kunnen we vergelijken met deze ervaring. We zijn toch wel blij dat we nu de ‘luxe’ hebben van een gewoon gastgezin.
We voelden ons onmiddellijk thuis in ons nieuw gastgezin. Een aantal kamers gebouwd in een vierkant vormen in het midden een betonnen binnenplein waar het heel rustig vertoeven is. Momenteel heerst er een wat drukke sfeer door het bezoek voor ons vader Amin. Hij zat een paar dagen terug in een verkeersongeluk en toucheerde daarbij zijn schouder en heup. Hij zal nog een paar weekjes out zijn. Verder zijn er 6 kinderen: Jowad (27), 2 broers die op de unief zitten, Baba (18), Salawa (16) en Lokman (8). Momenteel helpt ‘the first born’ Jowad zijn moeder Laila in het huishouden. Ontspanning kunnen we prima vinden in een plaatselijke bar die zich op een steenworp van ons huis bevindt.
Nu we met wat meer gelijkgezinden zijn komen de gezelschapspelletjes de kop op steken. Jungle speed, Uno, Rummikup, ‘kaartje leggen niemand zeggen’… worden hier gegarandeerd een nationale sport. Met deze leutige bende van Nederlandse en Belgische vrijwilligers gaan we heel waarschijnlijk een leuke tijd tegemoet. Naast al dit plezier en vertier hebben we natuurlijk opnieuw wat werk in het verschiet. Na een weekje van inburgeren komen onze nieuwe projecten aangesneld met rasse schrede. In het volgende verhaal meer van dat.
Vele groetjes Nele, Wannes en Tom
Tot blogs x!
Reacties
Reacties
Ook bij ons begint de lente te piepen, maar 35 graden ligt hier nog niet in het verschiet. We zien wel eindelijk wat zon. Die is er bij jullie natuurlijk in overvloed. Laat ze in jullie nieuwe project maar schijnen naar de mensen die het het meest nodig hebben. Succes!
Heel veel plezier in Tamale. Ik hoop dat jullie ook hier snel gewend zullen zijn. Maar met jullie vrolijkheid zal dat wel goed komen.
hey ,
ik ben ne West-Vlaming , net terug uit Ghana .
Ik was er 10 dagen op bezoek , maar ben iets vergeten te regelen in Tamale.
Er loopt daar namelijk een meisje school , die mijn gezin héél nauw aan het hart ligt.
wil je me helpen aub. koen.cardoen@telenet.be
Koen
Hallo jongelui,
Elke week lees ik met genoegen, bewondering, verwondering het enthousiaste verslag van jullie belevenissen. Het is me wat ginds in jullie verblijf-land !
Ik ben er van overtuigd dat jullie enthousiasme ginds verder zal kiemen en de plaatselijke "leiders" tot nieuwe initiatieven zal brengen. In de hoop dat de kinderen er wel bij varen !!!
Doe zo voort, ik blijf jullie van verre volgen en steunen.
Groetjes
Marleen P.
Dag guys and girl ! 'k Ben volop benieuwd naar jullie nieuwe enthousiaste, opbouwende verhaal en avontuur, want wat er zich nu weer op het veld van den SV heeft afgespeeld, zat vol destructie en negativiteit...en dat had alles met de tegenstander te maken...nochtans was het een weeral prachtige voetbalnamiddag qua weer, afgelopen zaterdag…ons veld moet wel dringend gerold, want aan de landbouwkant is voetballen al een tijdje niet meer mogelijk…voor het eerst dit seizoen zag je opvallend veel tassen Smessewaarts wandelen…even dachten we aan een dubbele boeking van het veld, maar het bleek uiteindelijk om een kudde boogschutters en dito instrument te gaan…het schietseizoen is weer begonnen ! Veel volk dus, en onze tegenstander, de beruchte Leeuwen uit Wevelgem, vonden het gepast om met hun oefenbal te proberen de hoofdvogel af te schieten…even hoopten we nog dat onze tegenstander hun geschorste spits alsnog zouden opstellen, maar ze hadden het 3 kwartier voor de wedstrijd “helaas” gezien…helaas, want niemand speelt graag tegen deze individuen…nogmaals een helaas, want we verloren deze week Kevin voor de rest van het lopende seizoen met een spierscheur aan de heupkap…een plaats waar alleen Bino iets kan scheuren ;) ’t is jammer genoeg…2 Uur voor de aftrap verloren we ook nog Bert DT, die het slachtoffer werd van een ongewenste infiltratie van een roeste nagel in de ondervoet…dokter Els stelde haar veto voor voetbal…Jeffrey werd er bijgehaald, want ook Nico moest verstek laten gaan. Net even voor half 3 floot de scheids de mini-oorlog op gang…’t Leeuwke was er vandaag in geslaagd om alle grootste spelmakers en zeurpieten uit hun spelerslijst ook effectief op de mat te zetten…iedere beslissing van de scheids werd direct door 3, 4 man in twijfel getrokken, waardoor het spel onnoemelijk veel stil lag…vlot voetballen is dan ook moeilijk. Bovendien weet je nooit, als je een man gepasseerd bent, of je al dan niet nog eens smerig gepakt wordt…dit alles zorgt ervoor dat deze wedstrijd meer als een verplichting dan als een aangename voetbalnamiddag wordt gezien…De goudzwarten waren het gevaarlijkst, vooral via hun boomlange nr 11, die na een kwartier mooi vrijgespeeld werd in de 16…Volder liet lopen voor Dieter, maar die aarzelde…dat deed de nr 11 niet, en het stond 0-1…een aantal kopjes bij ons gingen hangen…dat werd nog eens bevestigd, toen een terugspeelbal van Wouter werd onderschept en 2 Leeuwen ermee aan de haal gingen…opvallend en ongezien bij ons, iedereen bleef staan…Dieter kon de eerste doelpoging nog pareren…maar doordat niemand ook maar de moeite deed om terug te komen, kon weer de nr 11 in 2de instantie toch de 0-2 netten…dit kan écht niet, en ik wil dat ook nooit meer zien! Toen Bert een kwartier voor de pauze, op links de lijn afliep, werd hij door de Engelse rechtermiddenvelder van de Wevelgemnaren op een bloedneus getrakteerd…de scheids had het gelukkig gezien, maar het duurde toch tamelijk lang voor hij de kaart met dezelfde kleur als het bloed liet zien…discussie uiteraard weer…de speler in kwestie vertelde doodleuk dat de neus van Bert al bloedde vooraleer ze mekaar kruisten…Bert zelf zag het niet meer zitten, en stapte van het veld…Pepijn werd zijn vervanger…met 10 tegen 11 kwamen we eindelijk toch wat meer aan voetballen toe…na een paar combinaties, wist Bram, met een lage schuiver, toch te milderen tot 1-2…meteen de ruststand…tijd om de troepen te verzamelen…aangezien de bezoekers gewoon met 2 spitsen bleven spelen, schoven we een linie naar voor, waardoor we een mannetje meer op het middenveld creëerden…in de 2de helft waren we dan ook beter…’t Leeuwke kwam er maar sporadisch meer uit, maar op een corner kon hun libero, die al eerder 2x gelijkaardig had kunnen koppen, dit keer wel snoeihard tussen de palen mikken…en 1-3…match gespeeld zou je dan denken, maar we gaven niet op…Jona kwam erin als laatste man, Jan schoof naar voor, helemaal diep centraal in de spits…en het had resultaat…we kregen kansen…en Jan deed waarvoor hij vooruitgeschoven werd…hij frommelde de 2-3 binnen, na geharrewar aan de goal van ’t Leeuwke…meteen werd hij wel bedreigd dat ze “zijn kop in 2 gingen kappen”…Jan wou terecht van het veld…maar ‘k liet hem nog even staan…tussendoor kregen spelers van de tegenpartij het links en rechts aan de stok met SV-supporters langs de zijlijn (ze zouden achteraf wel eens afkomen) Een kwartier voor affluiten, weer schermutselingen in de 16, en weer was het Jan die de bal het laatst kon beroeren…het moet wel gezegd dat het grabbelen van de keeper meehielp om de 3-3 uiteindelijk over de doellijn te zien verdwijnen…maar hij zat erin, en dat telde ! Bij deze actie werd Jan vol met de schoen in het gezicht geraakt…tijd om hem te wisselen dus…Pedro werd in de "warzone" gedropt…’t Leeuwke had het niet meer, en van voetballen was geen sprake meer…in de laatste seconde hadden we zelfs nog kunnen winnen, toen Bram in de rebound voor een vrij doel mocht koppen…hij knikte jammer genoeg naast…misschien maar best voor de scheidsrechter…want die had misschien zijn kleedkamer niet meer bereikt…we halen een punt…”voetbal” was het niet, en die ploeg hoort niet thuis op een voetbalveld…toch moet ik iedereen van SV een compliment maken…in deze omstandigheden toch nog terugkomen, echt chapeau gasten! Good old Ronny vatte het misschien nog het best samen, na afloop…”Oef, we zijn er weer van af…” Volgende week weer écht “ballen”, thuis tegen KSW St-Baafs-Vijve.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}