De zon geeft weer serieus van katoen.
Een druppeltje regen zou ons goed doen.
We snakken allen naar het komende regenseizoen,
maar dat is voorlopig nog niet voor de noen.

We vernamen dat het zonnetje ook weer te bespeuren valt in het verre Belgenland. Heel leuk dat te horen, maar hier in Ghana mogen ze dat zonnetje toch wat meer in de kast steken en een regenwolkje laten aanrukken. Het regenseizoen zou momenteel zijn intrede moeten doen, maar hij laat voorlopig op zich wachten. We moeten voorlopig onze pap koelen met een eenmalige plensbui met weliswaar prachtig weerlicht.

Kortom hete Tamale staat serieus droog en dat merkten Wannes en Tom in de selectietrainingen van vorige week. Tijdens het voetballen zweet een mens wel eens, gevolg: hij verliest veel vocht, gevolg: het lichaam heeft vocht nodig, gevolg: hij zou wel wat water naar binnen kunnen slokken. Enig probleem, het stromend water liet het vorige week afweten over heel Tamale, want die staat droog. We kochten dus een grote hoeveelheid zakjes gezuiverd water aan (lees: drinkbaar water wordt in Ghana verkocht in plastiek zakjes). Komt daar nog bij dat de prijs van drinkwater verdubbeld werd. Niet ideaal dus. Toch verliepen de selectietrainingen van een leien dakje. Er lopen hier in dit voetballand wel wat talentjes rond, zowel bij the boys als bij the girls. Hierin kunnen we wel wat investeren dachten we. We lieten 16 trainingshirts (8 rode en 8 groene) maken zodat we de komende weken een duidelijk onderscheid zien tussen wie we trainen en wie de toeschouwers zijn, wat niet altijd gemakkelijk is. De shirts lieten we maken door vrouwen met een handicap, ook een project dat gesteund wordt door de organisatie. Zo sloegen we twee vliegen in één klap. Ook het lesgeven aan de volwassenen met een handicap zit snor. Momenteel gaan we op zoek naar het niveau van ieder individu aan de hand van testen. Zo kunnen we ze in de toekomst persoonlijk begeleiden met aangepaste oefeningen. We doen verder op ons elan, zo hopen we de projecten steeds meer vorm te geven.

Hoe zit het met ons Neleke?

Het fietstochtje naar het werk is ondertussen de routine van de dag. De kinderen die te voet en in kleurrijke uniformen naar school toe gaan, roepen zoals gewoonlijk: Siliminga(blanke) Hello! Ik antwoord steeds beleeft of zwaai want anders blijven ze roepen. Geloof me, als je moe bent, vervloek je dit dagelijks gebeuren wel eens. Je lijkt wel een echte BV.

Op het werk is het nog steeds interessant en leer ik veel nieuwe dingen kennen. Consultaties en administratie heb ik helemaal onder de knie en doe ik haast helemaal zelf. Het enige wat ik nodig heb, is een goeie tolk. Bij engelstalige vrouwen trek ik mijne plan (ook al merk ik dat mijn kennis aan engels iets minder is). Wanneer ik toch een woordje Dagbanli bovenhaal, lachen de vrouwen omdat ze dit niet van een blanke verwachten. Natuurlijk zitten de vroedvrouwen dan niet op hun luie gat en helpen zeker mee.
Wat me wel enorm opvalt is dat er veel jonge vrouwen op consultatie komen. Vrouwen tussen de 20 en 24 jaar die reeds getrouwd zijn en soms zelfs al 3 kinderen hebben. Ik mag er niet aan denken dat ik dat ben. Help!

Deze week was het rapportweek omdat het einde van de maand in het vizier lag. Je kan al raden wat voor rompslomp van papierwerk dit alweer met zich meebracht. Een ezeloor of een scheurtje? Niets aan de hand. Ik zorgde voor wat schot in de zaak want het was een heuse berg.
Mijn collega's zijn echt zeveraars 1^e klas. Ik ben ondertussen Samuels beste vriendin. Iedere dag veel gelach en gekkerij. Ik werd deze week door enkele collega's uitgenodigd voor lunch (frited rise). Heel lekker. Het werd een leuke en gezellige namiddag.
Ze willen alles over België weten. Ik word iedere dag wel met iets uitgedaagd (bv: blanken kunnen niet dansen volgens hen,...). Zoals je weet ben ik niet op mijn mondje gevallen maar zij ook niet dus zorgt dit voor grappige taferelen. Ze aanshouwen me als ‘a member of the team' en dat is fijn om te horen. Een teken dat ze mijn werk toch apprecieren.

Goed nieuws! Alle materiaal om bevallingen te starten is aanwezig. Kleine hoeveelheden werden aangekocht. We proberen in april te starten maar dit is Afrika dus het kan wel wat vertraging oplopen. Geduld is een schone deugd hier.Vrouwen die 36 weken en langer zwanger zijn, worden op de hoogte gebracht. Laat ze maar komen! Ik ben er volledig klaar voor.

Voor de rest gaat alles zijn gewone gangetje. Plonske doen, potse drinken, danske placeren en socialiseren met ons gastgezin. We zin ier girn!!!
(Wel even vermelden dat dit verhaal over de week van 21/3 - 27/3 gaat. Door Ghanese omstandigheden lukt het namelijk niet altijd het verhaal op tijd op het internet te krijgen, toch doen we ons best. En nogmaals allen van harte bedankt voor de prachtige reacties, dit motiveert ongelofelijk!)

Vele groetjes Nele, Wannes en Tom

Tot blogs x!