Het voetbaltornooi is daar!
We kijken er al weken naar uit, welliswaar.
Hupla en `t is van dat.
Scheids, steekt u fluitje in uw gat!
Sfeer was er alom.
Het tornooi sloeg in als een bom.

Eindelijk is het zover. Op woensdag werden de kietjes ingesmout for the big tournament. Even moesten alle andere projecten van medevrijwilligers wijken voor het langverwachte tornooi. Iedereen werd gemobiliseerd. Ook Nele liet de kleine boelekes even voor wat ze waren en trok haar sportsloefkes aan. Wannes en Tom leidden alles in goede banen.

Op maandag en dinsdag werden de laatste voorbereidingen getroffen. We merkten twee dagen voor het tornooi dat we nog altijd geen prijs hadden voor de winnaars van het tornooi, effkes stress in the ass. We moesten kost wat het kost een beker zien te bemachtigen. Een tornooi zonder cup is als een cafe zonder bier. Uiteindelijk vonden we toch nog op de laatste knip een houten beeldje op de culturele markt dat perfect door kon gaan als footballcup. De dag voor het grote evenement brieften we alle vrijwilligers op kantoor. Eerst een korte schets wat er ons te wachten stond:'We verwachten 130 leerlingen van 4 verschillende scholen die zullen strijden voor de footballcup. 8 boys teams en 8 girls teams nemen het op tegen elkaar. De wedtrijden zullen gespeeld worden op 3 verschillende terreinen en dit alles vindt plaats op het oefenterrein naast the big stadium of Tamale.' Daarna kwam de taakverdeling: 2 vrijwilligers aan de ingang, bij ieder terrein 1 terreinverantwoordelijke, 2 vrijwilligers aan de centrale post om de scores bij te houden en water uit te delen en op ieder veld een scheidsrechter. We hadden dus een hele hoop manschappen nodig, maar naast de hulp van alle vrijwilligers (waarvoor dank) kregen we ook de hulp van Samuel en Richard, onze 2 beste Ghanese vrienden. Woensdag was het dan zover. `s Morgensvroeg rond 6u begonnen Wannes en Tom samen met de terreinverzorger en zijn achterban de 3 terreinen klaar te stomen. Van de 6 doelen die we nodig hadden waren er 2 kaduuk. Die moesten dus eerst nog hersteld worden. Met een paar rambotricks was dat vlug gefikst. Al vlug was het 7.30u en waren alle vrijwilligers op post. Ondertussen had zich al een serieuze menigte samengetroept voor de ingang van het voetbalveld. Rustig werden de leerlingen school per school binnengelaten en werd hun een lintje rond de pols gedaan zodat we wisten van welke school en van welk team ze waren. Met een kwartiertje vertraging floten de scheidsrechters de eerste 3 wedstrijden in gang. Na iedere wedstrijd werd water uitgedeeld, scores doorgegeven, de volgende ploegen in positie gebracht en gingen we terug van start. Alles verliep prima, gesmeerd. Na de finales van de boys and the girls speelden we met de vrijwilligers nog een matchke tegen de 2 winnaars. Een afstraffing bleef ons gelukkig bespaard. Achteraf gingen alle kinderen met een fruitsapke en een koekske in de hand tevreden naar huis. Het tornooi was machtig geslaagd. Na de opkuis regelde Raymond, de terreinverzorger, een goed doucheke in de catacomben van het grootse voetbalstadium. Achteraf trakteerden we iedereen nen goeien in onze stamkroeg Sparkles. Nogmaals aan alle medewerkers nen dikke merci. Het tornooi zorgde voor een prachtige afsluiter van ons voetbalproject.

Naast het tornooi beleefde Nele ook nog wat avontuurtjes:
Deze week was een drukke week als het op bevallingen aankwam. Leuk! Af en toe werd ik `s ochtends uit mijn bed gebeld. Het was alsof ze het met opzet deden. De bevallingen verliepen vlot want de meeste vrouwen hadden al 5 a 6 kinderen dus weten hoe bevallen marcheert.
In het weekend op zaterdag alleen al waren er 2 bevallingen (wat goed en genoeg is aangezien er maar 2 bevallingsbedden zijn). Helaas lag het gsm-netwerk van MTN plat waardoor ze me niet konden bereiken. Niets aan te doen.
Maandag en dinsdag waren weer gezellig druk. Veel nieuwe patienten meldden zich aan wat aantoont dat het hier goed begint te draaien. Leve de goeie mond tot mond reclame. Woensdag ging ik niet werken. Het voetbaltornooi van Wannes en Tom had even voorrang. Donderdag en vrijdag was rustig zoals gewoonlijk. Alweer een zwangere vrouw die werd geslagen door haar man meldde zich aan. Wat is dat toch met sommige mannen hier?
Het gespreksonderwerp van de dag was mijn vertrek dat in aantocht kwam. We houden er niet van. Nog 1 week werken en het zit er op. Time runs to fast!

Na het voetbaltornooi was het voor Wannes en Tom even relaxing time. Ideaal om wat te schrijven in ons dagboek of om een blogverhaalke te schrijven onder de mangoboom. Niet slecht om ook eens wat meer thuis te zijn bij ons gastgezin en wat met onze broers en zussen te spelen. Iedere avond een mangoboomke doen en afsluitend de sterren tellen samen met Stefanie en Caroline was ook heel relaxend. Vrijdagavond hielden we opnieuw samen met Stefanie en Caroline een zalige bbq-avond op z'n Vloams. Een skoon vleezeke ip `t vier en een goeie Vloamse stellapinte in dand. Dat was ook de laatste avond van onze 3 machtige vriendinnen Caroline, Stefanie en Barbara waarmee we Tamale voor 3 maanden gedeeld hebben. Op zaterdag namen we definitief afscheid aan het busstation. We zullen we verdoeme missen, maar binnen een dikke 2 maanden spreken we met alle vrijwilligers die we in Ghana leerden kennen terug af om samen de Antiliaanse feesten in Antwerpen onveilig te maken. Dat wordt sowieso een heel blij weerzien. We kijken er naar uit.

Deze week was onze laatste week Tamale. We zijn vooral bezig onze projecten in schoonheid af te sluiten en nog zo veel mogelijk te genieten van ons geliefde Tamaleke.

Vele groetjes Nele, Wannes en Tom
Tot blogs
x